"Sanatı bütün olarak ele alabilmek arzusu var içimde, sanatı bir yaşama biçimi olarak görme öğretisi de diyebiliriz buna. Enine boyuna, daimi bir genişleme halinden bahsediyorum. Üretim pratiğimi bu genişlemeye tanıklık etmek olarak tanımlayabilirim. Tanıklık etmek, aracı olmak. Bu yaklaşım, şiiri sanattan, sanatı zanaattan, gelenekseli çağdaştan ayrı düşünebileceğim bir ele alma biçimi değil. Bütünsel, bütüncül, bütünleyici, bir aradalığın temel alındığı bir tavır. Bir orkestra misali, çok sesliliğin ahenginin peşinde olduğum bir arayış. Doğadan feyz almadan böyle bir yolda yürünmez elbette. Şeylerin bir araya gelişi, her şeyin aynı anda titreşmesi, çoklu halin ve bir olma halinin tam ve bütünlüğü. Bu bağlamda tanımlama yaparak şeyleri birbirinden ayırmayı ve sınırlandırmayı üretime, üretimden çıkacak olanın potansiyeline haksızlık etmek olarak görüyorum. Şiir ne ola ki? Şiir her şey. Şiir her yerde ve her şeye nüfuz etmiş halde. Önce şiir, ardından sanat. Şairlerin en yücesi doğada gizli yahut doğada en aşikâr. Şiir anda olan, sanat onun vuku bulmuş hali. Bu alanı oluştururken hep buralarda gezindik, bu düşüncelerden ilhamla hareket ettik."